У дзяржаўных СМІ гэтая падзея падавалася як наведванне горада «дэсантам» Саюзнай дзяржавы з нагоды 78-х угодкаў перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне. Удзельнікі, як падркэсліваецца, «міжнароднага праекту», усклалі да манументу на Плошчы Перамогі кветкі і гірлянду са стужкамі ў колерах расейскага і беларускага дзяржаўных сцягоў. Адбывалася гэта пад транспарантам з надпісамі «За Россию! За Победу! За союз братских народов! За нашу Великую Родину!» Аднак не толькі і не столькі перамозе 78-гадовай даўніны прысвечаны гэты праект, які рэалізуецца ў Расейскай Федэрацыі ўжо 10 гадоў. Калі раней гэта былі паездкі па гарадах-героях і месцах найбольш значных баёў, то сёлета марш-эстафета прысвечана так званым «новым расейскім рэгіёнам» і мае выразны антыўкраінскі пасыл.

На Віцебшчыне з 5-га траўня распачынаецца «Абласны патрыятычны інтэрнэт-марафон #ПесниПобеды» - так называецца мерапрыемства, ініцыяванае абласным камітэтам БРСМ. Ахвотным ўзяць удзел прапанавана запісаць фрагмент музычнага выступу даўжынёй да 90 секунд, выканаўшы фрагмент песні пра перамогу або пра мір. Галоўная ўмова – каб удзельнікі абавязкова прычапілі да адзення бутаньерку «Кветкі Вялікай Перамогі», прычым ініцыятары конкурсу акцэнтуюць, што яна павінна размяшчацца «на грудзёх злева».

Тое, што ў «Год мира и созидания» ў абласным цэнтры да 9 траўня адчынілі выставу зброі, выглядае двухсэнсоўна. Але экспзазіцыя, размешчаная ў Віцебскім краязнаўчым музеі, мае яшчэ адну асаблівасць: гэта прыватны збор былога міністра МУС Ігара Шуневіча, які прызнаваўся, што з“яўляецца апантаным калекцыянерам зброі – проста «памяшаны на гэтым». Спадар Шуневіч, які быў Міністрам унутраных справаў з 2012 па 2019 гады, яшчэ падчас знаходжання на гэтай пасадзе казаў, што колькасць агняпальнай зброі, якую ён захоўвае, даўно перавысіла дазволены заканадаўствам максімум, і таму ён быў вымушаны ўзяць ліцэнзію на калекцыянаванне.

Віцебскі апазіцыянер выйшаў на вуліцу Леніна да так званага “сіняга дому” з плакатам, дзе было напісана “Людзі, памятайце пра Чырнобыль і разважайце пра лёс сваіх дзяцей. Будаўніцтва АЭС у Рэспубліцы Беларусь – вар’яцтва”. Але яшчэ да таго, як ён разгарнуў плакат, да яго падышлі два “амапаўцы”.