«Аршанская газета» – СМІ Аршанскага райвыканкаму – на поўным сур’ёзе ўзялася абвяргаць першакрасавіцкі жарт незалежнага гарадскога парталу orsha.eu. Да Дня смеху там выйшла паведамленне, што выхад на пероны станцыі Орша-Цэнтральная плануюць зрабіць платнымі ў мэтах бяспекі – каб пасажырам не заміналі розныя сумнеўныя асобы, здатныя да тэрактаў. І хаця многія адразу здагадаліся, што гэта першакрасавіцкі жарт, для астатніх назаўтра было апублікавана тлумачэнне. Аднак «Аршанская газета» вырашыла правесці на гэтай глебе ўласнае расследаванне.

Андрэй Панкрат, журналіст газеты «Веснік Глыбоччыны», які звычайна піша навіны з крымінальнай хронікі, вырашыў паспрабаваць сябе ў якасці палітычнага аглядальніка. Свой опус ён назваў «Почему одними лозунгамі сыт не будешь?» У гэтым тэксце ён грэбліва каверкае беларускую мову, ужываючы папулярнае выслоўе – «Беларусь – у Яўропу». І спрабуе пераканаць чытачоў у тым, што Еўразвяз – гэта сусветнае зло, і што аб’яднанне краінаў мае на мэце пазбаўленне эканамічнай самастойнасці.

Нягледзячы на намаганні міліцыі і спецслужбаў зачысціць інфармацыйную прастору, незалежныя СМІ выжылі і працягваюць працу па зборы і распаўсюджванні незалежнай інфармацыі для жыхароў Беларусі. Пачынаючы са жніўня 2020 года ўлады закрылі доступ для грамадзян да дзясяткаў інфармацыйных рэсурсаў, якія суды прылічылі да «экстрэмісцкіх матэрыялаў».

Рашэннем суда Расонскага раёна Віцебскай вобласці 14 кастрычніка 2022 года відэаролік "КСЕНДЗ БАРОК - пра Лукашэнку і сатану, Папу Рымскага і пакаянне, свабоду і смерць", размешчаны на Yout з назвай "Жыццё-маліна", прызнаны экстрэмісцкім матэрыялам.

Сёння Барыса Ханонавіча можна смела назваць найстарэйшым віцебскім апазіцыйным актывістам і ці не самым шчырым беларусам. Ён часта расказвае журналістам сямейную гісторыю пра тое, што яго магло б і не быць у гэтым свеце, калі б у часе Вялікай Айчыннай вайны настаўнік беларускай мовы не ўратаваў ягоную маці ад расстрэлу ў Калышанскім гета… Удзячнасць і павагу да беларусаў і Беларусі спадар Барыс годна нясе праз усё сваё жыццё, спалучыўшы іх з любоўю да Віцебска – горада, для якога ён сам стаў жывой легендай.