У школах Браслаўскага раёну правялі «месячнік ваенна-патрыятычнай работы». Тыя, хто вучыўся ў школе ў часы СССР, адразу пазнаюць маральна састарэлыя фарматы імпрэзаў, выкарыстаныя сучаснымі настаўнікамі – гэта конкурсы строю і песні, ваенна-спартовыя гульні накшталт «Зарніцы» і сустрэчы з ветэранамі, выпуск насценгазет і «баявых лісткоў».

Паводле інфармацыі Упраўлення па грамадзянстве і міграцыі УУС Віцебскага аблвыканкама на працягу месяца, пасля пачатку вайны Расіі супраць Украіны ў вобласць прыбылі 35 жыхароў з тэрыторыі нашай паўднёвай суседкі. Адзначаецца, што асноўная мэта бежанцаў - гэта ўз'яднання сям'ёй або перачакаць, у сваякоў, якія жывуць у Беларусі, заканчэння баявых дзеянняў.

Віцебская актывістка накіравала зварот на сваю малую радзіму – у горад Лунінец, дзе прайшло яе дзяцінства. Сёння яна абураная тым, што « з вайсковага  аэрадрому  Лунінца ляцяць расейскія самалёты і ракеты ў бок Украіны, несучы на сваіх крылах смерць жыхарам дзяржавы-суседа, з якім усю гісторыю наша краіна сябравала». Праз гэта жыхары Лунінеччыны сталі закладнікамі ганебных рашэнняў беларускіх уладаў, лічыць Таццяна Севярынец.

Тэатральны рэжысёр і былы выкладчык віцебскага каледжу культуры і мастацтва, як і шмат хто з неабыякавых людзей, шукае свой уласны спосаб сказаць «не » вайне ва Украіне.