Напярэдадні 31 сакавіка, калі зварот Лукашэнкі быў заяўлены ў праграме дзяржаўнага тэлебачання, віцебская дзяржаўная прэса пачала публікаваць матэрыялы пра тое, «чаго чакаюць ад паслання» жыхары розных рэгіёнаў. Цяпер ракурс змяніўся: у газетах пачалі з’яўляцца публікацыі пра тое, якія ўражанні атрымалі ад паслання ўдзельнікі чыноўніцкіх дэлегацый, што слухалі Аляксандра Лукашэнку непасрэдна, і шараговыя грамадзяне – гледачы трансляцыі па БТ.

Бешанковіцкая газета «Зара» надрукавала артыкул «Ветераны Бешенковиччины – за единение народов Беларуси и России». Але за гэтым шматзначным загалоўкам прыхавалася падзея зусім не значнага маштабу: у аддзяленні дзённага ўтрымання асобаў сталага ўзросту пры сацыяльным цэнтры абслугоўвання насельніцтва правялі імпрэзу да Дня яднання Беларусі і Расеі - дзяржаўнага свята, якое адзначаецца 2 красавіка. Мяркуючы па фотаздымку ў «раёнцы», у тык званай «дыялогавай пляцоўцы» узялі ўдзел усяго 9 чалавек, і тое – разам з запрошанымі гасцямі.

Усе мясцовыя газеты, ад абласной да раённых, цягам апошніх двух дзен размяшчаюць матэрыялы пад практычна аднолькавымі назовамі: «Чаго жыхары раену (назвы раенаў мяняюцца) чакаюць ад паслання прэзідэнта». Змест гэтых матэрыялаў адрозніваецца хіба тым, што адны пішуць, як распытвалі мінакоў на вуліцы, а другія, не ўскладняючы жыцце сваім карэспандэнтам, адразу накіроўвалі іх да чыноўнікаў, кіраўнікоў прадпрыемстваў або прадстаўнікоў праўладных грамадскіх арганізацый. Падобна, сёлета рэдакцыям быў дадзены загад стварыць ілюзію таго, што выступ Аляксандра Лукашэнкі – гэта нейкая доўгачаканая падзея, якая цікавіць усіх насельнікаў Беларусі.

Улады не прымаюць адміністрацыйных або эканамічных намаганняў для таго, каб неяк запаволіць працэс страты насельніцтва і маленькіх вёсачак. Яны толькі неразумна ідэалагізуюць гэтую праблему.