У ліпені раённыя выканаўчыя органы ўлады і Саветы дэпутатаў Віцебшчыны вызначыліся з тым, якія мясцовыя СМІ будуць мець права мець статус "афіцыйнага перыядычнага выдання". Чакана, што імі сталі мясцовыя дзяржаўныя газэты. Цяпер толькі гэтыя СМІ маюць права абнародаваць нарматыўна прававыя акты раённых выканкамаў і Саветаў дэпутатаў, што зробіць гэтыя акты набыўшымі законную сілу.

Андрэй Панкрат – рэдактар раённай газеты “Веснік Глыбоччыны”, які быў раней простым рабочым на будоўлі, а пасля дзякуючы жаніцьбе на дачцэ былой рэдактаркі глыбоцкай раёнкі (з якой паспеў развесціся), выбіўся ў карэспандэнты і затым у рэдактары. А пасля вырашыў, што можа ганьбіць незалежных журналістаў і пачаў разважаць на тэму: ці можна верыць незалежным СМІ. Праўда, перад гэтым павыдаляў усе свае фотаздымкі, нават на сайце раённай газеты, якую ён узначальвае. Відаць, усё ж было сорамна пісаць падобныя памфлеты, не хоча “свяціць свой твар”, дарэчы, у адрозненне ад незалежных журналістаў. Але тое, што напісана ў інтэрнэце, ужо нікуды не дзенецца і адказваць усё адно за свае словы прыйдзецца.

Першай стартавала ў дадзеным накірунку «Аршанская газета», даўшы слова Віталю Дудараву, намесніку гендырэктара прадпрыемства «Оршакомхоз», не зазначыўшы, праўда, што спадар з“яўляецца намеснікам дырэктара па ідэалагічнай рабоце, і Надзеі Каралёвай, інжынеру па ахове працы і пажарнай бяспецы ААТ «Оршаагропроммаш». Знайсці новыя твары для чарговай ідэалагічнай кампаніі рэдакцыя не парупілася, і чытачы пазналі ў гэтых асобах старых знаёмцаў, якія і раней з“яўляліся на старонках газеты ў падобнай ролі. 

Вядзецца пра так званых «тэлефонных тэрарыстаў з Украіны», якія раней нібыта «змушалі беларусаў браць крэдыты ў банках і пералічваць ім грошы», а цяпер яшчэ і «схіляюць да дыверсій у Беларусі». Яшчэ месяц таму, распавядаючы пра занадта даверлівых мясцовых жыхароў, якія пасля званкоў на «Вайбер» пералічвалі грошы тэлефонным махлярам, дзяржСМІ пісалі хіба пра тое, што пацярпелыя нібыта заўважалі ўкраінскі акцэнт падчас гаворкі. Цяпер газеты, цытуючы матэрыялы СК, адназначна заяўляюць, што махляры – грамадзяне Украіны, і гэтых людзей цікавіць ужо не толькі незаконнае адыманне грошай, але і здзяйсненне тэрарыстычных актаў па загадзе нейкіх таямнічых міжнародных структур.

Крытыкаваць сацыяльныя і эканамічныя недахопы ў Беларусі нібыта не забаронена.Нібыта нават наадварот: дзяржаўным медыям загада выкрываць хібы, якія замінаюць мясцовым жыхарам працаваць або адпачываць. Але на практыцы атрымліваецца наадварот. Нават там, дзе пералік праблем можна было хаця б назваць, дзяржаўныя газеты абыходзяцца агульнымі фразамі. Чарговы прыклад -артыкул пра прыём грамадзян у райцэнтры Гарадок, які правяла Міністр працы і сацыяльнай абароны Ірына Касцюкевіч.

Газета «Витебские вести» апублікавала артыкул «Без «повесточки» никуда, или Странные идеи вместо вечных ценностей». Пад «павестачкай» журналістка Лілія Іўчанка мае на ўвазе «нетрадыцыйную сэксуальную арыентацыю» і ставіць у прыклад расейскае заканадаўства, якое забараняе «прапаганду ЛГБТ-ідэй». Таксама журналістку турбуюць дзіцячыя мульцікі: ёй не падабаюцца, калі галоўнымі героямі з'яўляюцца грыбы або няісныя ў прыродзе персанажы».

У Браславе прайшла «лятучка» для рэдактараў рэгіянальных дзяржаўных СМІ Віцебскай вобласці. Арганізатарам імпрэзы стала галоўнае ўпраўленне ідэалагічнай работы і па справах моладзі аблвыканкаму, і чыноўнікі прапанавалі абмеркаваць праблему, сфармуляваную як «Стан і развіццё сучасных рэгіянальных СМІ ва ўмовах трансфармацыі медыясферы». Але прафесійная размова была толькі часткай праграмы: рэдактараў з усёй вобласці вазілі па аграсядзібах і турыстычных цікавостках – на гару Маяк, у парусную школу «BraslavWave», іх паказальна кармілі беларускімі прысмакамі... Час правялі няблага, як цяпер дзеляцца ўражаннямі ўдзельнікі прэс-тура. А што ж вырашылі наконт «стану і развіцця сучасных рэгіянальных СМІ»?

Чыноўнікі Галоўнага ўпраўлення ідэалагічнай працы і па справах моладзі Віцебскага аблвыканкама 28 красавіка падвялі вынікі штогадовага абласнога конкурсу сярод журналістаў і рэдакцый СМІ. У намінацыі ”Лепшы творчы праект у тэлевізійным, радыёвяшчальным СМІ“ адзначаны відэа праекты: “Па той бок змагання”, “Назаўжды”, “Дзіцячыя твары вайны”. Гэтыя ідэалагічныя прадукты вырабілі журналісты дзяржаўнага прадпрыемства "Наваполацкае кабельнае тэлебачанне "Вектар" для ваенна-патрыятычнага тэлеканала "Звязда", які мае 5,78 тыс. падпісчыкаў. Неабходна адзначыць, што гэтыя ідэалагічныя праекты аказаліся правальнымі, з пункту гледжання праглядальнасці.

Які менавіта кантэнт варта лічыць «небяспечным», мясцовая раённая газета «Гарадоцкі веснік» не паведамляе. Але наўрад ці ў рэдакцыі разлічваюць на тое, што зламыснікі на ўласных старонках будуць абмяркоўваць рабаўніцтва банка ці захоп райвыканкама. Найверагодней, маюцца на ўвазе «апазіцыйныя» допісы з нацыянальнай сімволікай або каментары на палітычныя тэмы. Інтэрнэт-карыстальнікам, калі яны заўважаць «небяспечны кантэнт», прапанавана паскардзіцца адміністрацыі ў сацыяльных сетках, а потым звярнуцца ў міліцыю.

Напярэдадні 31 сакавіка, калі зварот Лукашэнкі быў заяўлены ў праграме дзяржаўнага тэлебачання, віцебская дзяржаўная прэса пачала публікаваць матэрыялы пра тое, «чаго чакаюць ад паслання» жыхары розных рэгіёнаў. Цяпер ракурс змяніўся: у газетах пачалі з’яўляцца публікацыі пра тое, якія ўражанні атрымалі ад паслання ўдзельнікі чыноўніцкіх дэлегацый, што слухалі Аляксандра Лукашэнку непасрэдна, і шараговыя грамадзяне – гледачы трансляцыі па БТ.