Праваабарончая супольнасць прызнала палітычным зняволеным 27-гадовага жыхара Оршы, якога вінавацяць у садзейнічанні экстрэмісцкай дзейнасці паводле ч. 1 арт. 361-4 Крымінальнага кодэкса. Санкцыя гэтага артыкула прадугледжвае максімальнае пакаранне ў выглядзе шасці гадоў пазбаўлення волі. 30 сакавіка ў Віцебскім абласным судзе над Яраславам Казакевічам распачаўся суд. Працэс у закрытым рэжыме вядзе Галіна Бондал.

Затрыманыя працуюць у полацкай музейнай сістэме – Нацыянальным Полацкім гісторыка-культурным музеі-запаведніку. У іх ліку – былая дырэктарка Тамара Джумантаева, кандыдатка культуралогіі, кандыдат філасофскіх навук Ігар Бортнік, шэраговыя супрацоўнікі, экскурсаводы і нават электрык. Найверагодней, усіх затрымалі «за распаўсюд экстрэмісцкіх матэрыялаў» – паводле ч.2 артыкула 19.11 КаАП.

Насуперак сцвярджэнням афіцыйных крыніц пра росквіт беларускай «глыбінкі», доказы адваротнага можна легка знайсці ў самых нечаканых месцах. Напрыклад, варта прааналізаваць спіс вакансіяў у райцэнтры Вушачы, каб зразумець, наколькі складаным есць сення існаванне мясцовых жыхароў, якім няма дзе лячыцца, недзе бавіць вольны час, і практычна немагчыма ўгаварыць застацца на малой радзіме сваіх дзяцей і ўнукаў. Бо нармальнай працы нават па запатрабаванай спецыяльнасці для іх не будзе, нягледзячы на тое, што работнікаў шукаюць адразу 36 арганізацый і ўстановаў райцэнтру.

25 сакавіка 2023 года ўступіў у сілу Закон «Аб змяненні кодэксаў па пытаннях крымінальнай адказнасці», які чарговы раз за апошні год пашырыць сферу прымянення смяротнага пакарання. Згодна з дапаўненнямі ў артыкул 356 Крымінальнага кодэкса прадугледжваецца магчымасць прымяняць смяротнае пакаранне за здраду дзяржаве, здзейсненую службовай асобай, якая займае адказнае становішча, службовай асобай, якая займае дзяржаўную пасаду, або асобай, на якую распаўсюджваецца статус вайскоўца.

Улады не прымаюць адміністрацыйных або эканамічных намаганняў для таго, каб неяк запаволіць працэс страты насельніцтва і маленькіх вёсачак. Яны толькі неразумна ідэалагізуюць гэтую праблему.

Праваабарончая супольнасць прызнала жыхара Віцебску палітвязнем, выступіўшы з адмысловай заявай. У ей падкрэсліваецца, што Вячаслаў Лазараў быў журналістам-фрылансерам, яго неаднаразова затрымлівалі падчас мірных пратэстаў у 2020 г. Цяпер яму прад'яўлены абвінавачанні па частцы 1 артыкула 364-1 Крымінальнага кодэксу (спрыянне экстрэмісцкай дзейнасці). На думку праваабаронцаў, «празмерна шырокае і расплывістае вызначэнне «экстрэмісцкай дзейнасці», прадугледжанае беларускім заканадаўствам, дазваляе ўладам маніпуляваць фармулёўкамі дзеля неправамернага абмежавання права на інфармацыю, свабоды слова і свабоды асацыяцый.

У аграгарадку Богіна Далёкаўскага сельсавета Браслаўскага раёна водаправодная вада "запраўлена" пяском. На гэты факт звярнулі ўвагу мясцовыя жыхары. Хоць не так даўно там была запушчана станцыя абезжалезвання вады.

Калі раней «народным» лічыўся артыкул 23.34 КаАП (пазней 24.23 КаАП), згодна з якім каралі за ўдзел у несанкцыянаваных масавых мерапрыемствах, то цяпер самая распаўсюджаная прычына трапіць у суд – гэта ч.2 арт. 19.11. Ужо каторы тыдзень усе раенныя суды Віцебску разбіраюць справы мясцовых жыхароў, затрыманых за падпіскі на «экстрэмісцкія» інтэрнэт-рэсурсы, суполкі і Тэлеграм-каналы. Караюць за гэта ў асноўным «суткамі», рэдка каму прысуджаюць штрафы. Відавочная мэта такога ціску: людзей запалохваюць карнымі захадамі, каб яны «адпісаліся» ад незалежных крыніц інфармацыі, а навіны шукалі ў тэлевізары або ў дзяржаўных СМІ.

Суд Верхнядзвінскага раёна ў асобе Таццяны Куклінай асудзіў Наталлю Валынец па частцы 2 артыкула 24.23 КаАП (Парушэнне парадку арганізацыі або правядзення масавых мерапрыемстваў).

Прызнанне «экстрэмісцкімі» прыватных старонак у сацыяльных сетках здараецца ўсё часцей. Што суды расцэньваюць як экстрэмізм, калі чытаюць асабістыя допісы або разглядаюць фотаздымкі? Менавіта з-за апошніх старонку Міхаіла Ерафеева суд і прызнаў «экстрэмісцкай» – падобна, суддзяў уразіла колькасць выяваў Пагоні і бел-чырвона-белых сцягоў.