Эканамічны суд Віцебскай вобласьці прызнаў ААТ «Купцовъ» з Глыбокага банкрутам. Кансэрвавы завод ліквідуюць, паведаміла судзьдзя Вольга Тур.

Пасьля ўступленьня судовага вэрдыкту ў сілу антыкрызысны кіраўнік прыступіць да пагашэньня патрабаваньняў крэдытораў у аб'ёме больш за 58 мільярдаў рублёў. Даўгі маюць намер пагасіць за кошт продажу маёмасьці прадпрыемства.

Магчыма, сума даўгоў не канчатковая: на момант адкрыцьця лiквiдацыйнага вядзеньня патрабаваньні заявілі 113 з 237 крэдытораў, растлумачыў антыкрызысны кіраўнік Віктар Пілецкі. Балянсавы кошт актываў банкрута ацэньваецца ў 73 мільярды рублёў, але гэта ў асноўным нізкаліквідная маёмасьць. Ліквідацыю плянуюць завяршыць праз год.

Вытворчасьць аб банкруцтве кансэрвавага заводу распачатая пры канцы студзеня 2015 году з ініцыятывы даўжніка. З таго часу вытворчасьць спыненая. Пасьля заканчэньня абароннага пэрыяду ў сакавіку адкрылі конкурсную вытворчасьць. У выніку завод прызнаны банкрутам.

Адна з праблем ліквідацыйнай працэдуры – яблыневы сад на 39 гектарах і гарохавае поле, на якіх няма каму і за што ўбіраць ураджай. Паводле слоў Віктара Пілецкага, цяпер шукаюць магчымасьць прыцягнуць для гэтага работнікаў іншых прадпрыемстваў, у тым ліку зь іншых раёнаў. Па аналягічнай схеме сабралі парэчку на плошчы 16,8 гектару.

Глыбоцкі кансэрвавы завод заснаваны ў 1946 годзе. У сьнежні 2002-га на яго базе створанае аднайменнае ААТ, у студзені 2011-га яго перайменавалі ў ААТ «Купцовъ». Прадпрыемства выпускала зялёны гарошак, канцэнтраваныя сокі, агароднінныя і фруктовыя кансэрвы. Паводле дадзеных на 30 ліпеня, у штаце арганізацыі 56 чалавек, зь іх 17 спэцыялістаў – у адпачынку па доглядзе дзіцяці.

Крыніца: Тут.бай 

4 жніўня на прадпрыемстве «Віцебскдрэў» была абвешчаная сустрэча з дэпутатам. Афіцыйна ўваход на яе быў вольны. Наведаць сустрэчу паспрабавала каардынатар аргкамітэту БХД ў Віцебску Тацьцяна Севярынец, якую цікавілі пытаньні пра стан мэдыцыны ў горадзе, даўгабуды, марудныя рамонты, доўгія чэргі ў рэгістратурах, тым больш, што маючы быць на сустрэчы дэпутат – галоўны лекар больніцы №2 (дзе рамонт аднаго з карпусоў доўжыцца ўжо гады чатыры).

Але ў будынак яе не пусьцілі людзі ў камуфляжы: Куды? – На сустрэчу з дэпутатам. – А вы ў нас не працуеце! (Няўжо ўсіх ведае ў твар?) – Я жыву ў гэтым раёне, хачу паслухаць дэпутата. – Чакайце! (некуды пабег) Вам не паложана! (вярнуўшыся) – Чаму? – Гэтая сустрэча толькі для працоўных прадпрыемства. – А я чым буду замінаць? – Не паложана!

У выніку каардынатара БХД выціснулі з прыступак.

«Да народу я, выходзіць, не належу. Ні мой прыстойны настаўніцкі выгляд, ні ўзрост ня сталі пропускам на гэтую таямнічую сустрэчу. Дарэчы, народу я там і блізка ня бачыла. Пэўна, людзей са зьмены адразу ланцужком заганялі ў залю з двара прадпрыемства: працоўны дзень заканчваецца а 17:00, сустрэча прызначаная на 16:30. Ну чаму б, каб заахвоціць людзей палюбавацца на дэпутата, не скараціць на паўгадзіны працоўны час?» – адзначае Тацьцяна Севярынец.

«Уся справа, відаць, у тым, што набліжаюцца прэзыдэнцкія выбары. Пустыя пікеты галоўнага прэтэндэнта, са сьлязьмі вымольваемыя настаўнікамі ў родных і блізкіх подпісы ў падтрымку галоўнага (кожнаму даведзены плян — 200 подпісаў з калена выламі, інакш… ну, самі ведаеце, што), абяцаньні студэнтам забясьпечыць інтэрнатам, каб толькі яны папрацавалі ў ініцыятыўнай групе. Калі мне паведамлялі пра гэтую сустрэчу, прыкладна так і казалі: будуць агітаваць прыйсьці на выбары і прагаласаваць за дзейнага. Няхай сабе нелегітымнага, але ж усе слухаюцца яго… А прамовы спадарыні Ярмошынай перад міжнароднымі назіральнікамі, старшынямі камісіяў наконт забароны выкарыстоўваць адміністрацыйны рэсурс падчас кампаніі для першых гучаць як дэманстрацыя выкананьня літары Закону, для другіх – як кіраўніцтва да дзеі з дакладнасьцю наадварот», – мяркуе Тацьцяна Севярынец.

Крыніца: Прэсавая служба БХД 

У межах кампаніі па зборы подпісаў за вылучэньне кандыдатаў у прэзыдэнты Рэспублікі Беларусь старшыня Беларускай партыі левых «Справядлівы сьвет» наведаў Віцебск.

Камітэт ААН па правох чалавека (КПЧ) прыняў ужо некалькі дзясяткаў рашэньняў, у якіх прызнаў Беларусь парушальніцай правоў грамадзян. У прынятых рашэньнях КПЧ, апроч іншага, прасіў Рэспубліку Беларусь апублікаваць гэтыя рашэньні і забясьпечыць іх шырокі распаўсюд на тэрыторыі краіны на беларускай і расейскай мовах. Павал Левінаў зьвярнуўся у МЗС, каб высьветліць, якім чынам выконваюць просьбу КПЧ, і атрымаў адказ, што дзяржава не абавязаная рабіць гэта.