Віцебская абласная арганізацыя “Таварыства беларускай мовы імя Францішка Скарыны” даслала адкрыты ліст старшыням Віцебскіх гарсавету і выканкаму з прапановай адмяніць сваё рашэньне наконт зацвярджэньня твору, напісанага Тамарай Красновай-Гусачэнка, у якасці гімну гораду. Нагодай звароту ТБМ да ўладаў сталі факты прымушэньня вучняў у школах да вывучэньня згаданага твору.

Адметны філёзаф і публіцыст разважаў аб праблематыцы захаваньня чалавечага статусу і зьвязаным зь ёю пошукам шляхоў нацыянальнай ідэнтычнасьці ў сучаснай глябалізацыйнай прасторы. Лекцыя адбылася ў рамках дзейнасьці Лятучага ўнівэрсытэту і ўваходзіла ў цыкл «Гораду і Сьвету».

Крэатыўныя аўтары, патэнцыйныя партнэры і прадстаўнікі адкрытага для супрацы чынавенства ў адной залі. Магчыма? Так, у Віцебску магчыма ўсё! 28 лістапада адбыўся Віцебскі “Кірмаш праектаў”, арганізаваны кампаніяй “Будзьма!” ужо другі раз.

Выступ знакамітага сьпевака ўваходзіў ў шэраг мерапрыемстваў, прысьвечаных Дню нараджэньня Ўладзімера Караткевіча і мусіў адбыцца ў музэю пісьменьніка 27 лістапада. Адпаведна, і сьпевы, якія павінны былі выконвацца на канцэрце, плянаваліся пераважна на тэксты Ўладзімера Сямёнавіча. Але напярэдадні стала вядома, што канцэрту ня будзе.

Калісьці менавіта Лёзна называлі радзімай мастака. Цяпер дакладна вядома, што Марк Шагал нарадзіўся ў Віцебску, а ў Лёзьне жылі яго шматлікія сваякі, у тым ліку і дзядуля з бабуляй. Майстар пэндзьля ў аўтабіяграфічнай кнізе “Маё жыцьцё” пісаў: “Як я любіў прыязджаць у Лёзна, у твой дом, прапахлы сьвежымі каровінымі шкурамі! Барановыя мне таксама падабаліся. Уся твая амуніцыя вісела звычайна пры ўваходзе, каля самых дзьвярэй: вешалка з адзеньнем, капялюшамі, пугай і ўсім іншым глядзелася на фоне шэрай сьценкі, як нейкая фігура - ніяк не разгледжу яе як сьлед. І ўсё гэта мой дзядуля”.