Ужо 95 дзён, як Марына Адамовіч не атрымлівае лістоў ад свайго мужы, палітзняволенага палітыка Мікалая Статкевіча. Устурбаваная ягоным лёсам, жанчына дасылала запыты ў Дэпартамент выканання пакаранняў і ў адміністрацыю глыбоцкай калоніі №13, дзе палітвязень адбывае пакаранне – 14 гадоў пазбаўлення волі ва ўмовах асаблівага рэжыму – прысуджанае яму паводле ч. 1 арт. 293 Крымінальнага кодэксу (Арганізацыя масавых беспарадкаў).

З такімі праблемамі звярнуліся жыхары Віцебшчыны да кіраўніка вобласці Аляксандра Субоціна падчас прамой тэлефоннай лініі 13 траўня.

У беларускім Крымінальным кодэксе маецца артыкул 370 — «Здзек з дзяржаўных сімвалаў». Асобы, які дазволілі сабе непаважлівае стаўленне да дзяржаўнага сцяга, герба і гімна Беларусі, могуць быць пакараныя штрафам, папраўчымі работамі, арыштам і нават абмежаваннем і пазбаўленнем волі на тэрмін да 3 гадоў. ДзяржСМІ неаднаразова публікавалі гісторыі пра суды над нецвярозымі грамадзянамі, якія спрабавалі сарваць дзяржаўны сцяг з нейкага будынка, і гэта было кваліфікавана як здзек з дзяржаўнай сімволікі... Аднак фотаздымкі з учорашняга адзначэння Дня дзяржаўнага сцяга, герба і гімна ў некаторых рэгіёнах таксама можна лічыць доказамі падобнага злачынства – калі мясцовыя чыноўнікі так імкнуцца давесці сваю ідэалагічную адданасць, што гэта ператвараецца практычна ў непрыстойнае відовішча.

Апошнія гады ён упарта змагаўся з цяжкай хваробай, якая не пакінула ніводнага шанцу нават такому ўпартаму барацьбіту, як Хрыстафор Савельевіч. Цяжка пералічыць добрыя справы, зробленыя ім для Віцебска. Дзякуючы яму, былі створаны   арганізацыя «Самакіраванне і грамадства» і рэсурсны цэнтр, які дапамагаў ажыццяўляць разнастайныя дэамакратычныя ініцыятывы, працаваў Еўрапейскі клуб, дзе праходзілі сустрэчы з выбітнымі людзьмі, была ўшанаваная памяць Льва Сапегі на ягонай малой радзіме – у мястэчку Астроўна пад Віцебскам... Пералічыць зробленае за шмат гадоў вельмі цяжка, як і цяжка паверыць, што гэтага энергічнага, нават апантанага чалавека больш няма з намі.